Zacznę od tego, że zanim zajarałem się czytaniem kuzyn wciągnął mnie w anime i mangę. Zacząłem od " Bleach'a", który wbił mnie w fotel, później postanowiłem troszkę zagłębić się w kulturę i wierzenia Japończyków. Uwielbiam opowieści o samurajach, mitycznych stworzeniach z tej kultury i wszystko co związane z Japonią czy to z tą z kiedyś, czy to z tą teraźniejsza. Dzisiaj opowiem Wam trochę o książce w której technologia przeplata się z japońską mitologią mianowicie " Tancerze Burzy" Jaya Kristoffa.

Książka idealnie łączy stemapunkową Japonię z tą z dawnych legend. " Tancerze Burzy" to opowieść o przyjaźni ( nie tylko miedzy ludźmi ), miłości, wierności, pełna barw i oszałamiających obrazów.
Na wyspach Shima toczy się ciągła walka o kwiaty lotosu, który powoli ale skutecznie zatruwa wszystkich mieszkańców.Głowna bohaterka imieniem Yukiko, wraz z ojcem, na rozkaz bezwzględnego szoguna, wyrusza na poszukiwanie mitycznego stwora, którym jest gryf, dzięki któremu władca będzie mógł zostać mitycznym wojownikiem.
Misja zlecona Yukiko to także wyrok, wszyscy wiedzą ze gryfy istnieją tylko w legendach, lecz z drugiej strony szogunowi się nie odmawia.

 

Jakiś czas temu pisałam o tym dlaczego warto odwiedzić Mazury, a dzisiaj napiszę o miejscu, w którym spędziliśmy kilka wakacyjnych dni - o Węgorzewie i jego okolicach. Czy warto je odwiedzić, jak tam dojechać i jak spędzać czas - o tym wszystkim przeczytacie poniżej.

 

Tak jak obiecałem dzisiaj przedstawię Wam kolejną książkę Ewy Białołęckiej pt. " Naznaczeni błękitem". Po pochłonięciu " Wiedźmy" zwariowałem na punkcie tej autorki, a ponieważ zbliżały się moje urodziny, to powiedziałem Szalonej, że na prezent chcę książkę właśnie Pani Ewy.

Cześć! Dzisiaj przedstawię wam książkę, od której zaczęła się moja przygoda z fantastyką. Prawdę mówiąc zanim zacząłem czytać nałogowo nie pomyślałbym, że mamy w Polsce tak dobrych autorów fantasy czy horrorów. Kiedy obijały mi się o uszy jakieś tytuły, to zawsze zagraniczne co tym bardziej trzymało mnie w moim błędnym przeświadczeniu.

 

Znacie powiedzenie "głupi ma zawsze szczęście"? Na swoim przykładzie używam go nad wyraz często. Na Festiwalu Smaku, który jakiś czas temu odbywał się w Częstochowie wygraliśmy z Wariatem 2 bilety na 1,5 godzinne szkolenie offroadowe. Wygraliśmy, albo raczej ja wygrałam swoim głupim szczęściem i cwaniactwem. A to całkiem zabawna historia.